Vmaxclub Holland 1ste treffen in Beuningen

's morgens 7u, BIEP BIEP BIEP BIEP ...
ARGL! #@&§!! De wekker,...

Na even te twijfelen of ik in het warme bedje zou blijven liggen of een paar honderd kilometer zou gaan maxen, ben ik met het goede been uit bed gestapt. Heel stilletjes bevond ik me naar beneden zodat ik de overige huisgenoten niet wakker maakte.
Tijdens het ochtendritueel, snel de computer opgezet en als eerste pagina de weersvoorspellingen bekijken... Hmmm, zag er niet zo best uit. Ik keek uit het raam en zag dat alles nog droog was. De weergoden hadden alleen het plan om de voormiddag nat te maken, dus ik zou gaan rijden.
Nog snel even op de site van Vmaxclub Holland kijken en ik las dat de regen in de streek van Gouda met bakken tegelijk uit de lucht kwam. Ik nam mezelf voor om toch te gaan rijden, maar mocht ik teveel van die regenzones moeten trotseren, zou ik uiteindelijk wel huiswaarts keren. Ik was tenslotte niet voor niets om 7u opgestaan op zondagmorgen

Regenpak in de rugzak, extra handschoenen, de camera in plastiekzak en de motor uit de garage, ik was er helemaal klaar voor.

Ik was nog geen 20 minuten aan het rijden en de druppels leken het op mij gemunt te hebben, ze begonnen me massaal aan te vallen. M'n eerste stop was niet eens om te tanken, maar om m'n regenpak aan te trekken. Ik zag dat het nog wel effe zou duren voordat het weer droger zou worden. In de verte zag ik opklaringen, dus vastbesloten vervolgde ik mijn rit...

Na ongeveer een uurtje rijden had ik de Belgisch-Nederlandse grens bereikt. Nog even stoppen aan het laatste Belgische bezinestation, deze keer wel om te tanken. Het was trouwens hoogtijd voor een sigaretje.
Blijkbaar was ik niet de enige die daar zo over dacht. Onder het afdak van het bezinestation stonden nog ongeveer 30 andere gelijkgestemden... De Blue Knights. De motorclub van de Belgische politie. Beetje nichterige kleur die blauwe jasjes, maar ieder z'n smaak natuurlijk Als een zwerm kwamen ze m'n Vmax bewonderen en het kon niet uitblijven of ik deed het zoveelste "ja die max rijdt heel erg lekker" verhaaltje
Blijkbaar hadden zij het plan om lekker te blijven keuvelen onder het te kleine afdakje, ik had andere plannen! Jammer van de regen en het natte wegdek, ik zou die Belgische politie graag eens laten zien hebben hoe goed die Vmax wel rijdt

Gelukkig begon het droger te worden. Net op tijd want ik had bijna het punt bereikt om terug huiswaarts te keren...

Onderweg op de A58 had ik ineens file. Blijkbaar was er een ongeval gebeurd in de bocht die richting Utrecht afbuigde. Brandweer, ziekenwagen, wit laken,... Niet zo'n best signaal met nog al die kilometers voor de boeg...

Toen ik Beuningen binnenreed, zag ik de Vmax wegwijzers. Eindelijk!
Ik kwam op de bestemming aan en tot mijn verbazing stonden daar een pak V-Max'en. Ik had zo'n opkomst niet verwacht. Later zou blijken dat dit zelfs nog maar een magere opkomst was. Ik vroeg me toen af hoe het er zou uitgezien hebben mochten de meesten alsnog zijn langsgekomen....

Ik kwam het pleintje opgereden en zag al meteen een plekkie voor m'n Max. Net toen ik wilde gaan remmen en m'n Max gaan parkeren, werd ik gewenkt om verder te rijden. Allerlei vingers wezen naar een andere plek. OOOOOHHH! Nog nieuwe Vmax'en!! De nieuwe Vmax kreeg een plekkie apart :-o Leuk! Ik mocht m'n Vmax naast nog 3 andere zetten!



Ik had bijna geen tijd om af te stappen en me van m'n helm en natte handschoenen te ontdoen of ik werd al hartelijk en warm onthaalt. Best gezellig!
Toen viel m'n oog op de witte bekertjes die bijna iedereen in z'n handen had. Koffie! Lekker! Precies wat ik nodig had!
Op weg naar het koffiehoekje werd ik door heel wat clubleden welkom geheten. Snel nog wat fotootjes genomen. Ik was de regenrit al zo goed als vergeten toen ik al dat moois zag staan









In de koffiehoek was het ook beregezellig!



Na wat praatjes hier en daar, gingen we gassen. Na een korte 'speech' (waar op enkele punten de aandacht werd gevestigd) konden we het contact omdraaien en lekker knallen. Prettig geregeld!

We vertrokken en hier en daar kregen de nieuwe Vmax'en de wenk om achteraan te gaan rijden
Tuurlijk! Achteraan moet ook het snelst worden gereden en daar waren we dus op ons plaats

Een toertje rond het pleintje met z'n allen en we konden aan de toerrit beginnen.
Het zonnetje straalde en de dag kon niet meer stuk. Leuke weggetjes daar in de buurt van Nijmegen! Al snel bleek dat de afwezigen weer eens ongelijk hadden

De toerrit was op zich wel leuk. Nooit had ik met zoveel maxen mogen meerijden. De wegkapiteins deden heel erg goed hun job, alles ging netjes en vlot. Kruispunten werden afgezet en enkele ogenblikken nadien werd je voorbijgereden door een kapitein die lekker kon gassen om terug vooraan te komen. Stiekem was ik jaloers op die kapiteins

Ongeveer halverwege zag ik ineens iets in m'n ooghoek, een oranje lampje
#@!ç§&!! Was ik vergeten tanken !!
Oh jee,... Toen ik een wegkapitein zag opduiken in m'n spiegel na een kruispunt heb ik hem gewenkt om even bij me te komen rijden. Dankzij het simpele gebaar naar m'n dummy-tank en een tik tegen m'n hoofd, begreep hij maar al te goed wat ik bedoelde. Hij spurte naar voren en bracht de groep tot stilstand. Effe een kleine ommekeer naar het benzinestation was de boodschap....
Bij het benzine station aangekomen bleek ik de enige dommerik te zijn die moest tanken. Ik kon de gedachten al lezen...
Gelukkig bleek niemand er echt een probleem mee te hebben. Nog nooit heb ik zo snel getankt, ik wou de groep niet onnodig ophouden en voor we 't wisten waren we alweer aan het gassen.

De toerrit was leuk. Het mocht naar mijn gevoel iets sneller gaan maar met zo'n grote groep moet je natuurlijk rekening houden met iedereen. Het was NOG leuker geweest als ik eens uit 2de naar 3de zou kunnen schakelen hebben

Tot mijn verbazing zag ik plots de Duitse grens. Ik wist niet eens dat we zo dicht tegen de buren aanzaten. Al dat luide gebrul op Duits grondgebied, als dat maar goed kwam. Maar de Duitse politie had het blijkbaar op een akkoordje gegooid met het goede weer en waren ons ook gunstig gezind.

Aangekomen op het eindpunt had ik het gevoel dat het een heel erg kort ritje was, maar dat bleek dan de gewoonte te zijn. Vanaf dit punt zou iedereen z'n eigen weg gaan.
We werden warm onthaald en kregen meteen wat te drinken. Prettig geregeld allemaal! Hoedje af!
Het leek er even op dat m'n grommende maag van kilometers ver te horen was want het "buffet" stond ons op te wachten :-) De soep was verukkelijk en de broodjes kaas waren een genot voor de innerlijke ik. Bedankt daarvoor!

Het was beregezellig op het terrasje en de tijd verstreek veel te snel. Langzamerhand begon het terrasje leeg te lopen. Handjes schudden, veilige reizen toewensen en naar brullende V-Maxen luisteren die vertrokken. Het hoort er allemaal bij!

Gelukkig had ik een compagnon die me zou vergezellen naar de snelweg. Hoewel het niet Partick (zeg ik het juist?) z'n richting uit was, leek ook hij een extra ritje wel te zien zitten. Het moment van gaan was gekomen....
Nog even handjes schudden en bedanken voor de gezelligheid en hop met de ... gei.. uhm Max

De escorte was bereleuk. Af en toe effe aan het gas gaan hangen en lekker scheuren over de weg. Whoehooooew!
Bedankt kerel! (ook al kon je me niet altijd bijhouden )

Effe bijtanken, safje roken en richting zuiden, België... Het was weer afgelopen....
Altans, dat dacht ik toen....

Na ongeveer 200km snelweg, nader ik de afrit die me naar huis zou leiden. In de verte zag ik een zwarte stip. Ik ging even aan gas en wat zag ik??!! Een V-Max!!
En nee hoor luitjes, niet zomaar een V-Max; ik herkende meteen de uitlaten. Het was m'n eigen V-Max dat ik voor de nieuwe had ingeruild!!!

Dit kon gewoonweg niet waar zijn!!
Ik ben naast hem gaan rijden en stak m'n duim op naar de piloot nadat ik naar z'n wondermooie fiets had gewezen. Ik kreeg hetzelfde gebaar terug. Toen deed ik hem teken dat deze V-Max van mij was en voor we 't wisten stonden we aan de kant van de weg te praten.
Ik had dit nooit durven dromen, dat ik m'n vorige V-Max nog zou tegenkomen.... Ik vertelde eerder vandaag nog op het terras dat ik nooit een andere VMax in België was tegengekomen...
Natuurlijk heb ik dit mooie moment ook vereeuwigd:





Peter, want zo bleek de nieuwe eigenaar te heten, was zo vriendelijk om ook een foto te nemen met mij in beeld:



We hebben leuk staan babbelen over ... uhm... Vmax'en en ik kreeg telkens weer kippevel.
Ik heb Peter de geschiedenis van zijn fiets meegegeven en nadat we telefoonnummers en andere contactgegevens hadden uitgewisseld, gingen we weer elk onze weg aanvangen.
WACHT! Riep Peter, ik zal je V-Max eerst starten, kan je hem nog eens horen.

Dat geluid, die brul, dat ruwe... ik smolt bijna weg...
Hij zei dat we maar es moesten afspreken en dan zou ik nog eens een ritje mogen doen op m'n trouwe tweewieler.
Kan het nog mooier worden?!
Dankjewel Peter, om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn!

10 minuten later reed ik m'n eigen oprit weer op en stuurde ik m'n Vmax de garage in.

Een geslaagde dag en dat dankzij de organisatie, het goede weer, de afwezige (duitse) politie en Peter-de-blije-V-Max-rijder.


*- DiMMaX out -*

Aha, dus je bent op visite geweest bij onze vrienden Harrie en Lia en hun zoon Richard Janssen. Jaja, altijd een gastvrij onthaal.

Leuke ritjes kunnen zij organiseren, nietwaar? Omdat ik zelf het afgelopen weekend naar het Elf Fantasy Fair in Haarzuilens ben geweest, heb ik deze rit niet meegemaakt.

Bijgevoegd plaatje geeft weer hoe Harrie z'n Max ontving! Dit was 2 dagen voor kerstmis of zo...